Interview met acceptatiecoach Joël da Veiga

Ongeveer twee jaar geleden organiseerde hij een reflectie sessie. Dat beviel zo goed dat hij een maand later had besloten om hier serieus werk van te maken. Hij meldde zich aan bij de kvk en zo is het bedrijf ‘Self Acceptance’ geboren. Ontmoet Joël da Veiga aka de acceptatiecoach. Deze jonge inspirator houdt zich bezig met het ondersteunen en coachen van mensen in hun proces van zelfacceptatie. RBM Media nodigt Joël uit voor een nadere kennismaking.



Profvoetballer
” Toen ik jong was, wilde ik profvoetballer worden. Qua opleiding heb ik
een vmbo-tl diploma behaald op het Wolfert College te Rotterdam. Vervolgens heb ik op de Zadkine een Sport en Bewegen mbo3 diploma behaald. Ik heb toen voor deze opleiding gekozen omdat dat nog enigszins wat te maken leek te hebben met profvoetballer worden. Mijn eerste baan was bij de Aktiesport. Daar heb ik twee jaar gewerkt en daarna ben ik aan de slag gegaan als pedagogisch medewerker op een Bso en als overblijf meester op een basisschool. Dat doe ik nog steeds. ”

Reflectiesessie
“Op vrijdag 4 april 2019 had ik voor het eerst een reflectie sessie georganiseerd. Dat beviel zo goed dat ik het de week erop weer deed. En toen heb ik op vrijdag 3 mei 2019 mijzelf ingeschreven bij de KvK. “

Laagdrempelig
“Via Self-Acceptance bied ik reflectie sessies aan. Dat zijn bijeenkomsten waarbij we met een groep van gemiddeld 8 a 12 mensen op een laagdrempelige, gezellige en inspirerende manier gaan reflecteren. Daarnaast bied ik ook een-op-een reflectie sessies aan. “

Rijkdom
” Er zijn een aantal redenen waarom ik met Self-Acceptance ben gestart. Het begon met het gevoel van dankbaarheid en rijkdom. Rijkdom in tijd. Alle tijd die ik heb mogen ontvangen tot nu toe en die tijd die mensen om mij heen hebben geïnvesteerd in mij, zoals mijn ouders, familie, docenten, voetbaltrainers en vrienden. Ik besefte mij dat mensen mij iets gaven wat ze nooit meer terug krijgen. Ik besefte de waarde ervan. En daardoor voelde ik mij rijk en dankbaar. Waarna ik mijzelf afvroeg: ‘ Hoe zou het zijn wanneer meer mensen stil gaan staan bij wat ze nou allemaal hebben? Hoe zou het zijn wanneer mensen zichzelf en de ander vragen hoe het nou echt met ze gaat? En waar zal dit dan allemaal naartoe leiden?’  Het antwoord: zelf acceptatie. ”

Vloer
” Het voelt compleet. Toen ik het voor het eerst ‘zelfacceptatie’ zei, voelde het meteen goed. Ja…ik vind het een mooie naam, haha. In mijn beleving is zelf acceptatie het meest enge wat er is en tegelijkertijd het meest prachtige wat er is. Zelf acceptatie zie ik als een vloer. Mijn eigen vloer. Wanneer ik een gedeelte van mijzelf, van de vloer, niet accepteer, ga ik daar niet willen staan omdat het voelt alsof ik erdoorheen kan zakken. En dan probeer ik tussen die gedeeltes heen te lopen. Ik houd me dan bezig met wat ik niet kan. Wanneer ik mijzelf accepteer, kan ik gaan staan waar ik wil. Ik kan gaan dansen en springen, omdat ik voel dat het oké is. Ik houd me dan bezig met wat ik wel kan. Daar zit een wereld van verschil.”

Creatief
” Ik wil de sessies blijven doen. Dat is wat ik nu voel en ik voel geen eindtijd daarbij. En daarin wil ik meer mensen bereiken die deelnemen aan zo’n sessie. Het lijkt me gaaf om een Reflectie tour door Nederland te doen. En ook door de wereld. 1 op 1 coaching wil ik doen. Uiteindelijk komt het er op neer dat ik creatief blijf om manieren te bedenken waarmee ik mensen ondersteun in hun proces van zelfacceptatie. Dat is mijn missie.”  

Gevoelige onderwerpen
” Ik vind mijn manier van luisteren heel goed. Ik kies ervoor om te luisteren met als doel om te begrijpen. En daarbij kan ik vragen stellen, die werken als middel om de ander zo ideaal mogelijk te begrijpen.  Wat ik wil verbeteren en aan het verbeteren ben, is gevoelige onderwerpen bespreken met mijn naasten, familie, ouders. ”

Verantwoordelijk
“Een levensles die ik geleerd heb is dat ik zelf verantwoordelijk ben voor hoe ik mij voel. Niet mijn ouders, niet mijn vrienden, niet mijn partner, niemand anders! Ik ben te beïnvloeden. Dat wel. Maar ik ben als enige verantwoordelijk voor mij. ”

Huilen
“Ik heb verschillende rolvoorbeelden. Bijvoorbeeld Cristiano Ronaldo. Omdat hij op een groot podium als voetballer huilde. En hij werd uitgelachen door de menigte, maar hij bleef huilen. Ik voelde dat, maar vond dat raar omdat ‘mannen geen emoties tonen, toch?!’ En toen hij vertelde dat hij huilde omdat zijn vader was overleden, ben ik een enorm fan geworden van de mens Cristiano Ronaldo. Daarnaast: Nelson Mandela. Onder andere vanwege zijn rol, besta ik. Hij bleef zoeken naar een mogelijkheid, naar een optie. Zelfs onder de vervelendste situaties. En het is hem gelukt. Kijk maar om je heen. Wij, ik, zijn onderdeel van zijn legacy. Mandela zei ooit: ‘May your choices reflect your hopes and not your fears.’  Dit is mijn favoriete lijfspreuk.”



Jouw verhaal
” 
Geloof erin dat jij, in jouw volledige zijn, er toe doet. Jij doet ertoe, jij bent belangrijk. Jouw verhaal, jouw ervaringen, zijn belangrijk. Deel jouw verhaal, want jij voorziet een ander altijd van iets wat zij goed kunnen gebruiken. ”


Meer weten over Joël Da Veiga en Self Acceptance?
Linkedin
Instagram
Instagram Self Acceptance
Facebook

Deel dit artikel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

Deze site is standaard ingesteld op 'cookies toestaan", om je de beste mogelijke blader ervaring te geven. Als je deze site blijft gebruiken zonder je cookie instellingen te wijzigen, of als je klikt op "Accepteren" hieronder, dan geef je toestemming voor het gebruik van Cookies.

Sluiten