In gesprek met mediadeskundige Drs Kim Dankoor

Het cv van Kim is indrukwekkend te noemen. Bekendheid verwierf Kim op lokale Amsterdamse tv-kanaal  Salto  waar ze programma’s presenteerde over mode en politiek.  Daarna nam ze verschillende banen aan. Uiteenlopend van workshop host tot zelfs redactielid van Nederlandse tv-omroep Vara.  Haar werkgebied is niet beperkt gebleven tot de Nederlandse grenzen.  Sinds vijf jaar reist Kim regelmatig naar de Verenigde Staten voor projecten, workshops en onderzoeken op het terrein van media. Haar passie? Mensen bewust maken van de kracht van media. Vanuit haar bedrijf KIM wilt ze jongeren en ouderen stimuleren om kritisch naar media te kijken’  Er zijn te veel stereotypen. Ik wil die aan de kaak stellen ’, licht Kim toe.  Een openhartig gesprek met deze ambitieuze mediadeskundige.

Kun je je voorstellen?
 ‘Mijn naam is Kim Dankoor en mijn roots liggen in Arnhem waar ik  geboren en getogen ben.  Voor studiedoeleinden ben ik naar Amsterdam verhuisd.  Ik heb 3 zussen en mijn ouders zijn 51 jaar getrouwd.  Van huis uit heb ik meegekregen dat het belangrijk is om je goed te ontwikkelen.  Studeren was voor mij daarom ook heel  vanzelfsprekend.  Mijn oudste zus is sociale wetenschapper, de op een na oudste werkt als revalidatie arts en mijn derde zus is psycholoog. Zelf heb ik een  master in Media & Journalism’.

Kun je iets vertellen over je carrière?
‘Ik ben naar Amsterdam verhuisd om media en entertainment management te studeren. Mijn droom was om na mijn studie A&R manager (artist & repertoire)  te worden.  Ik zou me bezig houden met het scouten en begeleiden van  nieuwe muziektalenten die ik bijvoorbeeld in cafeetjes tegenkom.  Dat leek me een leuke uitdaging.  Na mijn afstuderen in 2006 heb ik een jaar lang diverse baantjes gedaan, waaronder ook werken voor een lokaal mediabedrijf Be@theMedia.  Op een gegeven moment dacht ik: ik wil meer. Het voelde alsof ik niet helemaal verzadigd was qua kennis.  Ik ervaarde een natuurlijke drang om me verder te ontwikkelen.

Dat heeft me gemotiveerd om  een master opleiding te doen. Ik koos voor de studie media en cultuur aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Al lerend, kwam ik  ineens mijn passie tegen:  in de media werken waarbij ik tegelijkertijd ook mensen informeer over de invloed en de werking van media. Ook was ik gefascineerd door de invloed van consumentisme die je vaak  in de media ziet. De media zijn een krachtig instrument om mensen tot aankopen aan te zetten.  Daar ben ik zelf ook redelijk gevoelig voor, merk ik.  Ik houd zelf van de mode en bepaalde merken. Wanneer een bepaald merk door mijn favoriete artiest wordt aangeprezen, denk ik gauw: Dat is best interessant!’

Je bent in 2013 begonnen met het bedrijf KIM. Waar staat KIM voor?
‘KIM staat voor Kiritische inzichten op het gebied van media.  Vanuit KIM  wil ik mensen stimuleren om bewust en kritisch naar media uitingen te kijken.’

Wat is de belangrijkste reden waarom je KIM hebt opgericht?
‘Mijn belangrijkste motivatie om KIM op te richten, komt voor uit een combinatie van werkervaring en studie. Op de Universiteit heb ik veel artikelen gelezen over de invloed van media.  Ik was verbaasd hoe groot de invloed en de macht van de media kunnen zijn.  Ik vroeg me af hoe het zat met de jongeren daarbuiten die al die kennis niet bezitten.  Hoe gaan die met de media om? Hoe gevoelig zijn die voor media uitingen?  Dat heeft me gedreven om KIM op te richten.  Ik wil de kennis die ik heb opgebouwd graag delen. Ik hoop daarmee kritische consumenten te creëren.’

KIM houdt zich bezig met media.  Welke mediavormen?
‘Ik focus mij op populaire cultuur (muziekvideo’s, series, films etc), reclames, social media en nieuwsactualiteiten. We slikken veel nieuwsberichten die we  op televisie zien als zoete koek in.  Het is verstandig om daar een kritische houding aan te nemen. Niet alles geloven wat je ziet.  Er komen tegenwoordig steeds meer geluiden over wat nu wel echt nieuws is en wat nep nieuws is.  Wat is de waarheid en wat zijn de leugens. Men begint steeds meer zaken ter discussie te stellen die we vroeger als vanzelfsprekend beschouwden.  Ik zie dit als een goede ontwikkeling, die veel positieve kansen biedt voor KIM.’

Welke media  kanalen gebruik je zelf het meest?
‘Ik gebruik zelf verschillende media bronnen.  Ik zou nooit tegen iemand zeggen:  kijk alleen naar NOS of kijk alleen naar CNN.  Probeer je breed te oriënteren. Om een evenwichtig beeld van de wereld te krijgen, is het belangrijk om verschillende nieuwskanalen te volgen.  Zelf volg ik nieuws uit zowel Nederland als de VS, lees ik veel kranten en blogs.’

Hoe kijk je naar het nieuws?
‘Ik maak een onderscheid tussen feiten en opinies.  Dit is ook het  advies wat ik mensen wil geven. Onderzoek altijd de facts. Neem niet klakkeloos iets aan. Stel  kritische vragen, zoals:  wie heeft het stuk  geschreven? Waar heeft de journalist  zijn  bronnen vandaan?  Heb je die feiten ook in andere artikelen gelezen? Vanuit welke referentiekader schrijft de journalist?  Belangrijke vragen om de waarde van de informatie op de  juiste manier in te schatten.’

Welke onderwerpen in de media trekken vooral je aandacht?
‘Ik houd me voornamelijk bezig met hoe mensen met verschillende achtergronden (etniciteit, gender, seksuele oriëntatie, klasse en fysieke/mentale gezondheid) in de media worden afgebeeld.  Jammer genoeg worden er nog altijd heel veel clichés bevestigd.  Zoals een man met een Arabisch uiterlijk die de terrorist in een film speelt. En waarom worden donkere mensen over het algemeen als entertainer of sporter afgebeeld en niet bijvoorbeeld als econoom?

Als ik mensen vertel dat ik stereotypen onderzoek, zeggen ze soms: houd je je alleen bezig met etniciteit en vrouwen? Dat is absoluut niet waar.  Mannen hebben bijvoorbeeld eveneens mijn aandacht – ongeacht hun etnische achtergrond.  Wist je dat veel mannen  de dupe kunnen worden  van stereotypen?  Dat wordt vaak vergeten. Media ( populaire cultuur) doen mannen namelijk soms geloven dat ze macho moeten zijn en alleen een mooie vrouw kunnen scoren wanneer ze veel geld hebben.’

Je doet ook best veel  in de VS. Kun je vertellen wat voor werk je daar doet?
‘Wat ik in de VS doe is het verlengde van mijn werk in Nederland. De rode draad is stereotype overtuigingen aan de kaak stellen met betrekking tot geslacht, etniciteit, klasse, gezondheid en seksuele geaardheid.

Het werk dat ik in de VS doe, is vrij divers: onderzoeken doen, workshops geven over mediawijsheid en lezingen verzorgen op universiteiten. Begin volgend jaar begin ik aan een traineeship bij een digitaal  tv kanaal in VS.  De items die ik daar bespreek hebben als motto “It is hard to be what you hardly see.”  Ik ben in  2014 begonnen met het verkopen van t-shirts waar deze quote op gedrukt staat.  Met de verkoop, hoop ik meer mensen bewust te maken omtrent van beeldvorming via de media.

Naast dit werk, probeer ik ook Amerikaanse jongeren te interesseren voor politiek.   Naar mijn gevoel gebeurt dit te weinig. Jongeren  hebben een andere benadering nodig dan ouderen. De projecten die ik met ze doe, probeer ik in een hippe en eigentijdse jasje te steken. Zo maak je het herkenbaar en toegankelijk  voor ze. Ik hoop de jeugd  hiermee te motiveren om ook in de politiek te verdiepen en uiteindelijk te gaan stemmen.’


Wat boeit je aan de VS?

‘De VS is een land van extremen.  Dat trekt me het meeste aan. Natuurlijk is de VS niet alleen rozegeur en maneschijn. We kennen allemaal de beelden en verhalen uit het nieuws.  Sinds Trump aan de macht is, lijkt het alsof de verschillende etnische  groepen en mensen aan de kust van de VS (west/oost) en mensen in het midden van het land elkaar minder goed begrijpen. Dat is best verontrustend.  Aan de andere kant zijn er in de States  veel succesvolle mensen van verschillende culturen. Toen ik voor  de universiteit werkte, zag ik veel mensen met verschillende etnische achtergronden daar rondlopen.  Ze houden je een spiegel voor, dat iedereen een stap  hogerop kan komen. Ongeacht  je afkomst, ras of cultuur.  Ik zeg  daarom ook altijd: It is hard to be what you hardly see. Deze quote staat ook op mijn t-shirts. Het is lastig  iets te (willen) zijn wat je nauwelijks ziet!

Mensen werken hard in de VS. Ze hebben allemaal een droom en jagen die  ook na. De VS is een land van tegenstellingen en daar herken ik mezelf ook erg in. Ik zie mezelf als een wandelende contradictie. Ik vind het heel inspirerend om met professoren en andere promovendi te sparren over de  wetenschappelijke  kant van hiphop.  Maar als ik thuis kom, schaam ik me niet om muziek  te draaien van 2Chainz of 21 Savage. Daar kan ik enorm van genieten.  Zo ben ik nu eenmaal!’

Ben je een echte hiphop liefhebber?
 ‘Natuurlijk heb ik zo mijn kritische kanttekeningen op de hedendaagse hiphopcultuur. Sommige mensen zeggen dat rapmuziekvideo’s slecht zijn en vinden dat het verbannen moet worden. Dat vind ik veel te kort door de bocht.  Het is veel complexer dan we denken.  Ik ben verheugd dat ik mensen om me heen heb die juist die andere kant van hiphop muziek belichten. ‘

Dr Boyce Watkins is zo’n persoon. Hij zegt: mensen die van hiphop houden, kunnen dit genre ook het beste bekritiseren. Dat is absoluut waar. Je kunt  pas over iets oordelen als je er kennis van hebt en je er verbonden mee voelt.  Ik begrijp hiphop. Ik begrijp hoe het ontstaan is en  waar het vandaan komt.

Ik realiseer me ook dat rap muziek  niet altijd per se  een negatieve invloed op jongeren hoeft te hebben. Bij mijn laatste interviews blijkt dat jongeren juist heel erg worden gemotiveerd wanneer ze  beelden van rijkdom en weelde in  rapvideos’ zien.  “Kijk eens naar Lucci en 21 Savage. Die komen uit een arme wijk in Atlanta en zijn nu rijk.  Ze  helpen je om in mogelijkheden te denken in plaats van beperkingen.  Als een Lucci die uit de ghetto komt nu succesvol is geworden,  waarom zou het mij ook niet lukken? En dan niet als rapper, maar als advocaat of zakenvrouw”, aldus een jongedame uit Atlanta.

Overigens, ik zou mensen die denken dat commercial rapmuziek alleen maar slecht is, willen aanraden om naar Kendrick Lamar, Chance the Rapper en de laatste cd van Jay-z te luisteren.”

Je hebt veel tijd gespendeerd in Atlanta. Wat is je daar het meeste van bijgebleven?
‘Atlanta is een stad met tegenstellingen. Als je uit gaat, is het doodnormaal  om een artiest als Usher, Tyrese of  Drake  tegen het lijf te lopen. Zo laagdrempelig is het er. Ik ging een keer met een beginnende rapper de studio in en  ineens kwamen de leden van Migos binnenwandelen.  Heel gaaf!

Bij Atlanta denk ik aan een veelbewogen geschiedenis met Martin Luther King en  the Civil Right Act, een politieke beweging die streed voor degelijke rechten van de zwarte gemeenschap.  Aan de andere kant heerst er ook  een ‘vlees’ cultuur met striptenten en waar veel mensen onder het mes gaan om aan een bepaald schoonheidsideaal te voldoen. Denk aan botox, volgespoten billen.  Het schoonheidsideaal is iets wat me ook enorm boeit en waar ik ook mijn masteronderzoek aan heb gewijd.  Al met al denk ik dat ik van Atlanta houd omdat het een stad van tegenstellingen is.  Net als ik…haha!’

Atlanta is een wandelende contradictie en daar herken ik me zelf in’

Welke verschillen vallen het meest op tussen Nederland en de VS op media gebied?
‘Je moet in je achterhoofd houden dat de  VS vele malen groter is dat Nederland. Als ik kijk naar diversiteit, dan denk ik dat de zwarte gemeenschap daar sterker is ten opzichte van Nederland.  Als Afro Amerikanen het daar niet eens zijn met iets of ze missen iets in de media, dan wordt daar ook sneller iets aan gedaan. Die daadkracht mis ik af en toe in Nederland. Diversiteit is ook zichtbaarder in Amerikaanse series, praatprogramma’s  en in commercials.  Zo vind ik het geweldig dat de politiek strateeg in House of Cards een zwarte man is.  Of kijk eens een keer naar Fresh Off the boat. Daar wordt de hoofdrol  gespeeld door Taiwanezen. Dat heb ik nog nooit in Nederland gezien.  Ik vraag me wel eens af waar die diversiteit in Nederlandse series is gebleven.’

Heb je voorbeeldpersonen
‘Ik heb verschillende rolmodellen die me inspireren. Waar ik me door laat inspireren, hangt sterk af van mijn bui of met het project waar  ik op dat moment mee bezig ben. Op het gebied van interviewen en gesprekstechnieken vind ik Frenk  van der Linden een hele goede.  Oprah Winfrey inspireert me ook. Qua gesprekstechnieken vind ik haar niet de beste, maar ik vind het mooi hoe zij haar emotie en ervaring gebruikt om te interviewen.  Daarnaast komt ze niet oordelend over. Dat siert haar enorm. Rachel Maddow bewonder ik ook enorm.

Kim Dankoor met Dr. Michael E. Dyson

Op het gebied van research vind ik Michael E Dyson geweldig, die heb ik trouwens ook een van mijn t-shirts geschonken (zie foto).  Ik vind het heel prettig om naar hem te luisteren. Ik vind het ook leuk  hoe hij wetenschap met rap  combineert.  Als hij een lezing geeft,  haalt hij rapteksten aan van een Notorious B.I.G. of een Jay z om zijn boodschap meer impact te geven. Uniek!

Wie ik ook zeker wil benoemen is Ana Kasperian van de Young Turks. Zij weet heel goed waar ze het over heeft.  Ik zie haar als voorbeeld van een jonge, zelfverzekerde, intelligente  dame die niet bang is om zichzelf  te zijn. Sommige vrouwen zijn van mening dat ze zich anders moeten voordoen  als ze een  bepaalde boodschap willen brengen. Maar zij is gewoon heerlijk zichzelf. Vrouwelijk en authentiek. Als ze met haar rode lippenstift of in haar topje  voor de camera wilt  verschijnen – iets wat de gemiddelde journaliste niet gauw zou doen-  dan doet ze dat ook gewoon. ‘

Waar zien we je over vijf jaar?
“Tegen die tijd hoop ik  gesetteld  te zijn in Atlanta. Ik reis de laatste jaren op en neer omdat ik een business visum heb. Hopelijk houdt dat binnen vijf jaar op en zal ik daar een permanent verblijf hebben en volop bezig zijn met allerlei mediaprojecten vanuit KIM. En op persoonlijk vlak hoop ik dat ik dan ook mijn partner in crime hebt gevonden…haha!’

Waar ben je trots op?
‘Ik denk dat ik het meest trots ben op het feit dat ik nog niet hebt opgegeven.  Het is gemakkelijk te denken: Waarom nou de VS? Zo’n groot land en zo anders als Nederland.  Gaat het mij ooit lukken om daar iets op te zetten?  Ik had  allerlei angstscenario’s kunnen bedenken.  En toch ben ik er naar toe gegaan. Ik moet zeggen dat het heel goed aanvoelt. Ik doe mijn werk in Noord-Amerika met veel plezier.  Ik ben trots dat ik nog steeds naar mijn gevoel luister en iemand ben die niet voor de gemakkelijkste weg kies.’

Nog een laatste boodschap voor de lezers?
‘Ik hoop dat de lezers door dit artikel bewuster gaan nadenken over de invloed van media. Of dat ik ze in elk geval een aanzet heb gegeven om vanuit een ander perspectief te kijken naar de  informatie die ze binnenkrijgen.’

Meer informatie:
www.kimbykim.com
Bekijk ook zes tips van Kim om een kritische media consument te worden


Deel dit artikel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

Deze site is standaard ingesteld op 'cookies toestaan", om je de beste mogelijke blader ervaring te geven. Als je deze site blijft gebruiken zonder je cookie instellingen te wijzigen, of als je klikt op "Accepteren" hieronder, dan geef je toestemming voor het gebruik van Cookies.

Sluiten