Interview met Lelita Bindraban – oprichtster Q4L Foundation

‘Van mijn ouders heb ik gezien en geleerd hoe belangrijk het is om te delen. Ik maak hen trots door de cirkel rond te maken door nu arme mensen in India te helpen.’ Aan het woord is Lelita Bindraban, de oprichter van Q4L Foundation. In dit interview spreekt zij over het lot van de kansarme mensen in India en op wat voor manier haar stichting dat wil verbeteren. 

Kun je je voorstellen?
Mijn naam is Lelita Bindraban en ik ben geboren in Paramaribo (Suriname). Ik woon sinds een aantal jaren in Moordrecht. Ik ben een trotse moeder van 3 kinderen en intussen ook oma geworden van 1 prachtige kleinzoon.

Werk je full time bij Q4L?
Ik heb tot een half jaar geleden gewerkt. Door omstandigheden heb ik momenteel geen baan helaas. Ik heb altijd naast mijn baan alle tijd daarnaast volledig in de stichting gestopt. Zelfs tot heel laat in nacht werk ik door. Nu ik geen baan heb werk ik volledig voor de stichting. 7 dagen in de week. Ik doe alles op vrijwillige basis. Omdat het een soort kindje van me is stop ik alle tijd, energie, liefde en geld in de stichting.

Wanneer is Q4L opgericht?
Q4L is in mei 2015 opgericht. Echter ben ik in mei 2014 zelf begonnen met het helpen van mensen. Ik ben in 2014 naar India gegaan om vrijwilligerswerk te doen in Udaipur. Ik heb daar in de slums wijken engelse les gegeven, op een gehandicapte school les gegeven en deze school helemaal opgeknapt. Op een school voor dove kinderen heb ik diverse activiteiten gedaan. Daarnaast heb ik heel veel meisjes, jongens, baby en ouderen ashram/tehuizen bezocht en hen voorzien van allerlei zaken die zij nodig hadden. Na 2 maanden vrijwilligerswerk te hebben gedaan ben ik naar de dorpen gegaan om te zien hoe de lokale mensen wonen. Daar zag ik dat vrouwen en kinderen verre afstanden moesten afleggen om water te halen voor hun gezinnen en wel vies water. Ik besloot bij een schooltje een pomp te plaatsen. Echter was dat niet gelukt, maar wij hebben iets verderop in een dorp ons eerste waterpomp laten plaatsen.

Ik ben na de 2 maanden vrijwilligerswerk gedaan te hebben naar Odisha afgereisd en zag ook daar dat vrouwen en kinderen ver liepen om vies water te halen. Ik besloot toen mensen te helpen aan de eerste levensbehoefte. Met mijn privé geld en wat hulp van familie en vrienden heb ik 25 waterpompen geplaatst in Odisha waarvan de eerste in Udaipur. Omdat mijn eigen geld opraakte heb ik in mei 2015 Q4L opgericht.

Wat was de motivatie om Q4L op te richten?
Je ziet wel eens van die beelden op televisie van hulpbehoevende mensen. Dan denk je vaak: Acha ja, dat is een ver van mijn bed show. Echter als je er zelf mee geconfronteerd wordt is het een ander verhaal. Ik vind dat ieder mens op zijn minst recht heeft op de eerste levensbehoefte. Water is het allerbelangrijkste voor de mens om te overleven. Daarom ben ik begonnen met dit werk.

Waar staat Q4L voor en welke diensten bieden jullie aan?
Onze missie is het op duurzame wijze verbeteren van de levenskwaliteit van de kansarme mensen in de afgelegen dorpen in India. Wij staan voor gelijke rechten en kansen voor iedereen. Wij gaan voor een wereld waarin iedereen leeft in overvloed, waarbij gezondheid, educatie en veiligheid voorop staan. Dit doen wij door hen van schoon drinkwater te voorzien, het aanbieden van medische zorg, het verschaffen van werkgelegenheid, het bouwen van huizen, het mogelijk maken van educatie voor zowel jongens als meisjes, financiële adoptie en het bieden van noodhulp. De projecten die wij opzetten zijn kleinschalig en zorgen voor direct zichtbare veranderingen in het dagelijks leven van deze mensen.

Waar haal jij de grootste voldoening uit met betrekking tot Q4L?
Het feit dat ik zie dat de mensen zo gelukkig worden van dingen die voor ons zo vanzelfsprekend zijn en voor hen een geschenk uit de hemel is. De liefde die ik krijg van hen is onvoorwaardelijk. De kinderen die mij tegemoet lopen of begeleiden als ik naar de motor of auto loop. De mensen het gevoel geven dat ze ook iemand zijn. En dan de lach die ik tover op de gezichten van de mensen is geweldig en geeft mij zoveel voldoening.

Wie is jullie doelgroep?
Wij helpen de aller armsten die in de meest afgelegen dorpen van de staat Odisha in India wonen. Deze groepering leeft afgezonderd van de rest van de wereld omdat zij behoren tot de allerlaagste kaste. Zij worden de Dalit oftewel de onaanraakbaren, paria’s genoemd. Deze mensen wonen in lemen hutjes gemaakt van wat takken, bamboe en bladeren en soms onder plastic. Generaties lang zijn zij niet naar school geweest en daardoor gaan de kinderen ook niet naar school. De ouders werken als landbouwers op de akkers van de rijke landeigenaren en verdienen €2 à €3 per dag. Al op jonge leeftijd helpen de kinderen ook mee. Deze manier van leven wordt in stand gehouden omdat zij niet beter weten vanwege gebrek aan educatie en omdat ze aan het overleven zijn in plaats van leven.

Kun je een paar projecten noemen van Q4L?
Wij hebben tot nu toe in 75 dorpen waterputten of waterpompen geplaatst. Meer dan 30 mensen hebben we medische hulp geboden. We hebben 12 gezinnen financieel geadopteerd wat wil zeggen dat zij elke maand een voedselpakket krijgen en als er andere problemen zijn, zoals medische problemen, dan krijgen zij ook hulp. Noodhulp bieden wij elk jaar omdat er in Odisha jaarlijks natuurrampen zijn zoals overstromingen, orkanen en cyclonen. Wij gaan dan zo snel als het kan naar de dorpen om mensen eten te geven, muskietennetten, dekens, zeil, etcetera. uit te delen als eerste hulp. Wij hebben een bijles school. Verder creëren we bewustwording bij vooral kinderen om hun dorp en omgeving schoon te houden, geen plastic te gooien en doen we jaarlijks mee aan de World Cleanup Day.

Waar ben je het meest trots op?
Dat ik als vrouw in een land als India dit werk mag doen dankzij mijn lieve donateurs die in mij en het werk dat wij doen geloven. En op ons team in India die het werk daar uitvoert. Ik ben ook trots op dat ik zelf, als ik in India ben, in het veld werk. Dat ik tot aan mij knieën in het water, modder, stront loop om dorpen te bereiken en daar niet voor terug deins. Dat ik door weer en wind op de motor dagelijks naar de dorpen ga met mijn partner om te zien hoe de mensen stukje bij beetje een menswaardig leven krijgen. Dat we met zijn allen aan een betere wereld werken.

Wat voor werkzaamheden/activiteiten heb jij binnen de foundation?
Ik ben de voorzitter en oprichtster van de stichting. Ik ga op pad om geld binnen te halen. Bij schoolprojecten ben ik aanwezig, vrijwilligers begeleiden en aan het werk zetten, beleid uitstippelen, contact onderhouden met de manager en vrijwilligers in India en hen begeleiden in de werkzaamheden. Contacten met de donateurs onderhouden, foto/video materiaal doorsturen aan donateurs als zij voor een bepaald project hebben gedoneerd, jaarverslag schrijven, netwerk uitbreiden, en nog heel veel andere taken.

Wat is het meest bijzondere project/opdracht dat je hebt uitgevoerd? En waarom?
De oogoperaties van een jongetje genaamd Say. Zijn vader is blind en zijn moeder heeft ook een bril. De ouders dachten dat Say ook blind was omdat hij slecht zag. Toen wij hem ontmoetten hebben we hem naar het oogziekenhuis gebracht, waar hij een aantal keren is geopereerd en nu middels een bril de wereld kan zien. We hebben letterlijk het leven van Say gered. Zonder ons hulp zou hij wellicht blind zijn geworden omdat zijn ogen erg slecht waren en nog meer zouden verslechteren naar mate hij ouder zou worden. Say zijn moeder vertelde ons dat hij had gezegd dat hij nu naar school kan.​ Hoe mooi is dit!

Hoe ziet de toekomst van  Q4L eruit ?
Heel groots. Wij willen een warm en liefdevol thuis gaan bouwen op een duurzame wijze, voor de kinderen van de Dalit. En waarom?
In de Indiase staat Odisha leven veel kinderen onder de armoedegrens. Zij wonen in lemen hutjes, met een dakje van palmbladeren. Als ze al naar school gaan, dan wordt daar door hun ouders niet consequent mee omgegaan en krijgen zij geen bijles. Iets wat in India normaal gesproken erg gebruikelijk is. Ze leven op een eentonig dieet en geld voor gezondheidszorg is niet aanwezig. Daarnaast hebben veel ouders niet de kennis om in te zien wat hun kinderen nodig hebben.

Om kinderen een eerlijke kans op een goede toekomst te geven, willen wij dus een warm en liefdevol thuis gaan bouwen. Dit project is gericht op duurzame verandering en sluit aan op 9 van de duurzame ontwikkelingsdoelen opgesteld door de Verenigde Naties. 

Waarom doen jullie wat jullie doen?
Omdat wij geloven in een vrolijk en gezond leven voor iedereen. De grootste uitdaging bij het helpen van de Dalit, is het veranderen van hun mindset. Generaties lang hebben zij moeten accepteren dat zij de laagste kaste zijn in India en daarom niets waard zijn in het leven. We willen deze gedachtegang doorbreken. Wij willen hen laten zien dat ook zij recht hebben op een goed leven, het recht om van gehouden te worden, om onderwijs te volgen en om een leven vol welvaart en overvloed te leven – in alle facetten.

Hoe zijn jullie van plan dit te doen?
We willen de mindset van de Dalit en de mensen om hen heen veranderen door te beginnen bij de nieuwe generatie. Door hen van kinds af aan te leren wat zelfrespect is, wat respect voor anderen is, dat ze op een toilet mogen poepen en plassen, in een bed mogen slapen, liefde mogen geven en ontvangen en hoe ze in harmonie kunnen leven met moeder natuur.

Wat we willen doen, is een warm en liefdevol thuis voor kinderen bouwen in de leeftijd vanaf 5 jaar. Kinderen van ouders die hen een goed toekomstperspectief willen geven, maar niet in staat zijn om dit zelf te doen. Het wordt een zelfvoorzienend huis met eigen elektra, water en een voedselbos. Wij gaan een voedselbos oprichten op basis van permacultuur. We gaan daarmee de kinderen gezonde -van eigen bodem- voedsel geven, dorpelingen een eerlijke betaalde baan geven en ook hen gezond laten eten omdat ook zij dit voedsel gaan eten. Dus we gaan een nieuwe generatie in een gezonde wereld creëren.

Wat is je lijfspreuk?
We komen met niks en gaan met niks, alleen onze daden tellen. Oftewel: je komt met gesloten handen op de wereld en je gaat met geopende lege handen weg.

Wie is je grootste rolmodel?
Mijn ouders en voorouders. Mijn opa en oma van mijn vaders kant kwamen als contractarbeiders vanuit India naar Suriname om daar voor 5 jaar te werken. Ze wisten niet wat hen te wachten stond echter hebben ze hun hart gevolgd en hebben familie, gezinnen en alles achtergelaten voor een beter toekomst. Dat hebben ze door hard te werken bereikt en hebben mijn vader en mij daarmee een nog beter leven gegeven. Ik ben hen dagelijks dankbaar dat ze zo dapper zijn geweest om deze overtocht te maken, hun leven hebben opgeofferd om mij dit mooie vrije leven te geven.  Van mijn ouders heb ik gezien en geleerd hoe belangrijk het is om te delen.
Ik maak hen trots door de cirkel rond te maken door nu arme mensen in India te helpen. Van India naar Suriname, naar Nederland en terug in India.

Heb je nog een laatste shout-out voor de lezers?
Lieve mensen, leef en laat leven. Wij hebben het zo goed aan deze kant van de wereld, sta daar dagelijks bij stil en wees dankbaar. Help je medemens die echt hulp nodig heeft.


Hoe kunnen mensen Q4L bereiken?​
website: www.q4lfoundation.com
ons email is: contact@q4lfoundation.com
telefonisch: +31650501122

Deel dit artikel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door de site te blijven gebruiken, ga je akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

Deze site is standaard ingesteld op 'cookies toestaan", om je de beste mogelijke blader ervaring te geven. Als je deze site blijft gebruiken zonder je cookie instellingen te wijzigen, of als je klikt op "Accepteren" hieronder, dan geef je toestemming voor het gebruik van Cookies.

Sluiten