‘’Ik ben vroedvrouw, wat een OERberoep! Wat een OERverlangen van vrouwen om moeder te worden, wat een OERprestatie om te bevallen! Wat is er weinig ruimte en waardering voor de transformatie die vrouwen ondergaan; van jonge vrouw naar moeder. Toen werd ik zelf moeder. De bevalling verraste mij óók! Ik had er vaak naast gestaan, maar dat het zó ongelooflijk krachtig en OERsterk was. Jee, wat een respect voor dat proces en onze lichamen!

Ik was een stoere, zelfstandige vrouw en dacht werk en moederschap met gemak te kunnen combineren. Maar ik ervaarde dat het moederschap mij veel dieper raakte dan ik van tevoren had kunnen denken en dat de gevoelens die dat opriep niet zomaar aan de kant konden worden gezet. Mijn kinderen vroegen liefde in de vorm van tijd, aandacht, flexibiliteit, aanwezigheid, meebewegen, mildheid, geduld. Dat was best moeilijk te combineren met de werkwereld, waarin planmatig, daadkrachtig en prestatiegericht werken de norm is.

Ik ben een paar jaar gestopt met werken en volledig moeder geweest. Dat was best confronterend, omdat ik een stoere, onafhankelijke, sterke, feministische vrouw wilde zijn. Het ‘slappe moedergedoe’ paste daar niet bij. Toen ik ook voor pleegkinderen ging zorgen werd mij heel duidelijk hoe belangrijk stabiele, liefdevolle, geduldige en aandachtige eerste jaren zijn voor de ontwikkeling als mens. Want als dat er niet is, heb je toch echt een valse start in het leven die je moeilijk inhaalt, als je het überhaupt inhaalt.

Dus waarom deed ik zo laatdunkend over moederschap? Waarom voelde ik mij eigenlijk alleen maar sterk en stoer als ik aan het werk was en niet als ik als moeder en opvoedster functioneerde? Terwijl ik zelf ondervond hoe moeilijk en belangrijk dit ‘werk’ was?

Inmiddels weet ik het antwoord. Het is omdat wij als samenleving die zachte, geduldige, milde en ontvankelijke krachten niet waarderen. Omdat er geen balans is tussen beide polen; de ontvankelijke kant en de daadkrachtige kant. Alles wat snel, resultaatgericht en efficiënt is waarderen we meer en streven we na.

Het is mijn missie de balans tussen deze polariteiten te herstellen. Ik ondersteun vrouwen in de zwangerschap, in het jong moederschap én in het vrouw-zijn, om meer waarde te hechten en waardering te geven aan hun vrouwelijke kwaliteiten die zo hard nodig zijn in de wereld. Dat doe ik door middel van coaching, het organiseren van vrouwencirkels, moedergroepen en krachtbronnen.

Dit houdt in dat ik vrouwen spreek over en train in het ontwikkelen van zelfliefde en zelfwaardering en hen leer de verbinding te maken tussen de kennis van het hoofd, de gevoelens van het hart en de wijsheid van het bekken (ofwel de baarmoeder). De vrouwen in mijn praktijk leren hun eigen vrouwelijke seksuele energie kennen en trainen. Seksualiteit is een grote levensstroom waar wij ons niet tot nauwelijks bewust van zijn. Door onszelf te leren beminnen ontstaat zelfliefde en zelfwaardering en dat is de bron van waaruit je onvoorwaardelijk kunt schenken.

Aan vrouwen wil ik meegeven dat ieder mens een unieke gave heeft. De kunst van het leven is om dit in jezelf te ontdekken. Want alleen jij bent in staat om die gave aan de wereld te schenken. Als wij dat beseffen verdwijnt concurrentie en kunnen vrouwen weer solidair zijn met elkaar, kunnen zij elkaar dragen en helpen en kan echt zusterschap ontstaan. Vrouwen hebben elkaar nodig! Aan moeders wil ik meegeven; wees je bewust van ál het heldhaftige werk dat je doet als moeder. We nemen dat -onterecht- zo vanzelfsprekend en doen zó veel voor onze kinderen en voor ons gezin. Moederschap is het meest onderschatte, en tegelijkertijd, het meest belangrijke vak van de wereld.’’

Website: www.elmomo.nl